Git gide insanlara olan alakam azaldı,uzaklaştım onlardan. Gözlerimin gözlerine değmesine izin vermemeye başladım . Bu, hayatı bayat simit tadında yaptı. Simidi soğuk yiyiniz . Alın açıklığıma körler bakar oldu. Sabahın 5inde bir ay bir yıldız kalır gökyüzünde . Geceyi uykularında değil de her adımını varoluşa atanlar bilir bunu. O son kalan yıldızın benim olduğuna inandım sonra butun pencerelere biraktim onu kiremitsiz tavanlara beyaz perde yaptım . Insan yalansız yaşam ararken yalan oluyor. Boyunduruk altında yaşamak istemezken kendi zincirlerine vuruluyor . Anahtarını kaybetmiş olmanın verdiği arayıştan, özgürlüklerine giden yolu yürümek istiyor. Ruhunu çocuk tutmak istiyor . Bunca ihanetin bunca gidislerin arasinda omuzlarina binen yarı karanligi aydinlatmaya yetmiyor sorularimiz . Cevaplarimizsa arkasına sığındığımız ağaçlar oluyor. Sonra çayım çömlek patlıyor ve her taraf tutulmamis sozlerle doluyor . Oysa bir kopegin su içişi olmak isterdim susuzluk değil. Hani bazen gitmek istersin ya kendinin olmadığı yerlere öyle bir bekleyiş bu,beklentisiz bekleyiş. Kaldırım taşlarının sahne aldığı hayatlarda fahişeler her müşteriden sonra ağlarlar. Kırık kavalın kırık deliği hakkını alır sağlam olanlardan. Yaşanmıs,yaşanmamış ,yaşanması muhtemel ve hiç yaşanılması mümkün olmayan şeyler hepsi bitecek. Siktir olup gidecez . Geride onumuzde arkamizda kimse kalmayacak. Beyaz sari sayfalar boyu yazdigimiz ozlemlerimizi kimse duymayacak. Korkuyorum . Beni anlamanızdan korkuyorum . Beni affetmenizden, yarama melhem olmanızdan.
Birgün tutuştuğunu görürseniz dalgaların ben iki adım uzağızda olacam .
