Bir demet gerçek.
“Aşk imiş bu alemi unutturan”
“Aşk imiş bu alemi unutturan”
olağanüstü güçler olağandır aslında ben görünmezdim çocukken bir tek şeker kuyusu fark etti beni kaldırdı yüzümdeki utangaç perdeyi ve fısıldadı kulağıma bakışlarımın…
Bir şehrin manzarası gibi sana bakmak. Bir yanda dalıp giderken mavi sularına, Diğer yandan hayran oluyorum sevdana. İçime çekerken sarhoş eden havanı,…
Altınlardan yahut gümüşlerden daha değerli bir şeye sahibiz, sahibiz çünkü bitmek bilmeyen ve sonu olmayan bir akıntıyla besleniyoruz
Üşüyorum! Yokluğunun ayazında,kışında. Gelirken gönlümde kurduğun şehri, Giderken yerle bir ettin ey sevgili. Artık yok o şehrin sokaklarında oynanan oyunlar, koşuşturan çocuklar….
Bu gerçekten bir son mu bilmiyorum . Yorgun bir ağacın dallarında ki rüzgarın sesi midir, bu çığlık anlam veremiyorum. Bu hissi dolduramıyorum…
Bunca ihanetin bunca gidislerin arasinda omuzlarina binen yarı karanligi aydinlatmaya yetmiyor sorularimiz . Cevaplarimizsa arkasına sığındığımız ağaçlar oluyor.
Belki bi gün batımında, bi şarap şişesinde, bi Neşet Baba türküsünde kesişir yollarımız…
Gelişme Oranı...
Bu süreçte gözünüze ilişen hataları iletisim@cayarasi.com adresine mail atarak ya da yorum yaparak bildirebilirsiniz. Şimdi neler eklendi/eklenecek gelin onlara bakalım.