Gözlerinden insan seli geçmiş sanırdım.
Ürkekliğini ona bağlardım.
Oysa en çok gözde kalmış,
silinememiş hayatının acıları.
Aklın geçer demiş ama
bakışın değişmiş işte, acı yer etmiş demek gözün içine, en derine. Sonra zaman ilerlemiş. Geçmiş, dinmiş yüreğin çığlığı, susmuş şimdi.
Acı yerinden kalkmış, değişmiş bakışı gözlerin. Meğer en çok gözler taşırmış acıyı sanılanın aksine.
Ağlama yetisinden değil, dilden düşmeyenler perde misali gözde asılı kalıyordur belki. Silinmiş bir yürek yorgunluğunun izi. Ya da müsaade istemiş gözdeki perdeden. Ne denir ki kibar bir iznin karşısında. Belki de en çok göz sevinmiş bu duruma.
Gönül Yorgunluğu=Göz Yorgunluğu
