Yırtılmış bir sayfanın cümlelerinden ibaret hayatım.
Bütününden ayrılmış küçük bir kütüphane gibiyim.
Bilgilerim sınırlı sayıda öğrenilmekten çok çok uzaktayım.
Bazen sokaklarda yaşıyan bir ihtiyarın hayat hikayesi,
Bazen ise ayağı taşa takılmış bir insanın son dileklerini barındırıyorum içerimde.
Bazen gerçekler olabiliyorum .
Duyabiliyorum son yıldızın yalnızlık çığlıklarını.
Bazen kendimi görmemezlikten gelmek istiyorum.
Yok diyorum sen yoksun .
Görmezden geldiğim kişiyle her gün bu satırları dizelere dökmek bir işkence.
Bazen küçük bir çocuğun hayallerinde buluyorum kendimi.
Çok masum ve saf bir halde,
İnanç uğruna yaşanılan ve hayat mücadelesi adına her gün kavga edilen bu dünyada,
Hayal ettiğim tek gerçek bir fabrika dolusu ''Çikolata''.
Çocukların ayaklarındaki Mavi ayakkabıların,düşüncelerini barındırıyorum harflerimde.
Gökyüzünü yere çekiyorum topuklara bağlanan iplerle.
Yaşıyorum.
Ben gerçekten yaşıyorum .
Özlüyorum …
