İnsan insanın cehennemidir derler. Aynaya baktığında gördüğün, karnından çıktığından gayrisi yorar hep. Var oluşumuz lanetlenmiştir çünkü kibirle. İlk ve en büyük günah bizim nefesimiz olmuşken, başkasına bakmadan kendimize bakmak gerekiyor. Günaşırı kendine söylediğin yalanlar aynaya bakınca huzurunu bozmuyorsa bırak onları kendine dön. Karşındakinle paylaştığın şeyler, ondan ne kadar daha yukarıda ve parlak olduğuna dair imalardan fazlası değilse bırak onları kendine dön. Hayat senin için daima yukarıda yer alman gereken bir hiyerarşik düzenden ibaretse bırak onları kendine dön. Etrafındakilere ve diğerlerine kendini ispatlamaktan başka bir amacın yoksa çıkar hepsini hayatından bırak onları. Farklı olanı bir renk olarak değil, yüce egona bir tehdit olarak görüyorsan bırak onları. Sesini daha yukarıya çıkaramadıkça konuşmaya yeltenmeyen biriysen, değer vermeye yancılık diyorsan bırak onları. Umursamamayı ululuğun ehliyeti sanıyorsan, üstüne bir de vaazını veriyorsan bırak onları. Başkasını yerince rahatlayabiliyorsan ancak öldürme sinekleri parazitleri, kardeşindir hepsi. Akıl nimetinin meyvelerini, doğrunun yolunda sarfetmek yerine menfaatine yöneltiyorsan bırak onları. Kendi acziyetine acımayıp halen kulak tıkıyorsan gerçeklere, bırak onları.
Ve sen zamanın kıyısındaki savaşçı. Vazgeçme kaderinin götürdüğü yerden. Sen de bırak onları, köşe başlarını tutsunlar. Bırak tohumlarını şeytanın verdiği yalan tarlalarını sulasınlar. Sen sadece bir şansın olduğunu bilenlerdensin. Uyma ilelebet yaşayanlara.
[zombify_post]
