Farkına varmadan ölümün kıyısına bile gelmiş olabilirsin.Umuyorum kurtulabilirim bu durumdan,sürekli kafamın içinde dolaşan bu düşüncelerden.Neden görmezlikten gelemiyorum,baş ağrısı yapıyor bazen bu durum sıkılıyorum artık.Kendinizi rüzgarda savrulan bir yaprak gibi değil de mavi göklerde uçan bir uçurtma gibi hissedebilirsiniz. Görmeyin bazen duymayın,çekilin köşenize güzel hissettirin kendinizi.Misal en sevdiğiniz müziği dinleyin ya da resim yapın veyahut dışarı çıkın.Sürekli aynı şeyleri düşünmek yorar insanı.Anlıyorum bazen elinizde olmayan şeyler var.Susmuyorum. Sormak istiyorum sonra vazgeçiyorum daha sonra hatırlamayacağım belki.Ama bir yerlede olduğunu biliyorum.
Konuşmak? konuşuyorum, alışmak? evet alışıyorum da
Süresiz,dıştan ve yaşamsız resimler gibi.
Kar fırtınası
