Sen çocuk;
Bir kuş ile el ele yürürken
Bir şiir bıraktım kapına.
İçine İstanbul hüznünden tut
Henüz koparılmamış narin bir laleye kadar,
İncelik adı verilen her parçayı dokudum.
U-mutlu-luk zarfına koyup,
Bir şiir bıraktım kapına.
Bırak hadi, bırak
Bırak avuçlarındaki kuşlarla oynamayı.
Aç şu zarfı, oku şiiri.
Anlayana kadar oku,
Beni anlayana kadar.
Çünkü ben
Akli melekelerini yitirmiş,
Ürkek bir karahindibayım.
Üflüyorlar; saçılıyorum, dağılıyorum.
Yüreğim, aldanışların arasına sıkışmış
Sevdam, yasaklı kitaplar gibi toprağa gömülmüş
Ve şimdiyse
Eski bir bankın köşesinde oturmuş bekliyorum.
Elimde iki çiçek;
Biri umudum biri yalnızlığım
Umarım kurumaz bu itiraf,
Paylaşılmadan bir çiçek.
Yorumlar kapalı.