-mış gibi

Geçenlerde yine yalnızım. Tabi her zamankinden farklıca. Neyse… Yalnızım yürüyorum yağmurun altında. Yağmur, böyle bir sevgilinin gözlerinden akan yaş gibi usul usul yağıyor. Yani öyle güzel, öyle duygusal ki sanki benim gözyaşlarımda yağmura karışıyor. Sanki yağmurda gözyaşlarımı gizliyorum, her yağmur damlasında ben biraz daha bitiyorum… Kendime kuytu bir köşe buldum. Yaktım yine sigaramı, etrafı izliyorum. “Tanrım, ne muhteşem şey onun gözlerini hisssetmek. Bakışlarını bir an olsun senden alamadığını görmek.” Diye geçiriyorim ki içimden, o yok. Lanet olası yaşamımın  derinliklerine batmış bir bilye gibi. O yok artık hayatımda… Ne mi var? Buruk bir kalp, darmadağın olmuş hayaller, özlem dolu bir kalp, saç sakal karışık bir adam. Dudağımda yarım sigara. Yağmurun her damlasında hatırladığım, o güler yüzlü sıcacık bakışlı kız yok. Sanki kalbime giden damarların birkaçı eksik kalmış gibi. Her hatırladığımda nefessiz kaldığım, daraldığım yok.

Kendime diyorum o artık olmayacak. Kendini heder etme. Ne değişiyor peki??? Sadece içtiğim şarabın şişesi, küllüğe bıraktığım izmarit değişiyor, sadece. Arkadaşlarım beyaz bir sayfadan bahsediyor. Diyorlar ki saplanıp kalma, hayat devam ediyor. Daha bir sürü insan olacak, neden birine şans vermiyorsun? Ya lütfen, lütfen söyleyin bana hangisinin gülüşü onunki gibi ısıtacak içimi? Hangisiyle içtiğimiz bir çayarasını arayacağım düşlerimde? Hangisi beni gözlerimden anlayacak? Kimin yanında saatlerce saçmalayabileceğim? Hangisi için gözyaşı akıtabileceğim? Peki kim beni onun gibi dinleyecek? Bu gelecek olan kişiye haksızlık değilde nedir? Onu kandırmaktan, kendimi kandırmaktan başka bir şey değil. Bence şunu aklımıza iyice sokmalıyız ki, geçmiş hiç geçmedi. Ve değerli dünya sakinleri sigaramdaki son fırtı çektim ve size son sözüm:

Olmayan birinin yerini olan biri dolduramaz, sadece -mış gibi yapar…