Kilit
Bir adamın parmaklarından dökülen iki nota gibi gün.
Başı yok sonu kayıp
Tek nefeste unutulan
Sonsuz boşluğumda süzülen balon
Işık yok.
Derin nefesler geçiyor dar bir kafesten
Olağan şeyler gündüz feneri
Alışkanlıklar kollarımdan çekiştiren ip
Ben kukla,seyirci,sahne…
Alkış yok.
Yığıldığım,sığındığım yastık
Dürtüyor kilitli düşünceleri
Ne kapı ne de anahtar yok.
5 Yorum
Yazıların da anlatmaya çalışmak istediğin düşünce konunun dışında kalıyor biraz . Hani biraz olsun bunu göze sokarak değil de İşte bende burdayım diyerek vermeye çalışsan çok daha güzel olacağına inanıyorum. Bence bir tık kendini koy ortaya kafanın içindeki hayaleti anlatma derim . Mesela : Gün dudaklarım arasından çıkan notalar gibi. Bana bugünü dalından koparak fısıldayan kuru ağacın yaprağı
Yarına kendini rüzgara bırakarak gidiyor . Gözlerim ise gökyüzüne boyanmış bir mavi kadar boş. Bu sadece örnek şiirini okuyarak çıkardım diyebilirim bunları.
Yorum için teşekkür ediyorum. 🙂 sanırım soyuttan birazda uzaklaşmam gerektiğini vurguluyorsun ama ben daha yeni yeni adım atıyorum fazlaca yazıyorum siliyorum.kendi yanlışlarımdan doğrular çıkarmaya çalışıyorm.duygularımı düz cümlelerde fazla net ve somut zaten paylaşıyorum.burası ise farklı bir dünya gibi benim için varsın içimdeki hayalet konuşsun ben çok konuştum.ama denemeye çalışacam.
O zaman yolun açık olsun Üstad
Hisler diyorum üstad, hisler. Ne kadar yanılmış olabilir? Yokluğuna alışır mı? Seni bir paçavra gibi kenara mı atar yoksa yokluğunda sigara dumanında boğulur musun? Ölü gözler mi boğar geceyi yoksa dermanını kaybetmiş kalpler mi? Gerçekleri somutlaştırmak mı ağır gelir bize yoksa soyut dünyamızdaki anılar mı yorar zihnimizi? Yokluk büyük bir kavramsa şayet biz düşündükçe varız.