Gözlerim kapanıyor. Bu neyin habercisi? Uykum mu var yoksa yılların yorgunluğu mu? Leş kargaları tepemde birikmiş. Sigaramdan bir fırt daha aldım sona yaklaşırken. Bir günün tamamını yaşamak ister miydim dedim kendi kendime. Güneşin doğuşu ile batışı arasına sıkışan bir günü kim yaşamak ister ki. Bu kadar karamsar olma. Uyandığında nefes alabilmek için camı aralayan kaç kişi kaldı ki şu hayatta? Ha birde hiç kapatmayanlar var, onlara sözüm yok tabi. Göğüs kafesimde ufaktan başlayan kıpırdanmalar var. Dudaklarım kuruyor. Tütünü beni sona bir nefes daha yaklaştırıyor. Neyse… Umut, bana umuttan bahseder misin? Somutlaştırabilir misin mesela? Ya da beni inandırabilir misin gerçekten varolduğuna. Yapma kaçamak ve klişe cevaplardan kurtul. Sor kendine yatmadan önce. Tavan ile taban arasına sığdırdığın yaşantın içerisinde sadece bunu kendine bir sor. Umut nedir? Nasıl seni harekete geçirir? Sen ona nasıl sarılırsın? Sıyrıl biraz dört duvarından. Güven bana, koşanileceğin çok kumsalın var. İnanabiliyor musun kendine veyahut çevrendekilere? Yaşadıkların sana ağır kayıplar mı verdirdi? Yapma, hemen kaçma kendinden. Yüzleşme vaktin gelmedi mi seninde? Hatırla kötü anılarını. Kaçma onlardan. Tabiki yoracak seni yaşadıkların. Elinde şarap şişesi ile deniz kınarındaki sızan Şakir abininde kaçacaklar yok mu? Var aslında. Sen sanıyor musunki o kaçmak için içiyor, kendini kandırma. Aldığı her yudumda içine akıttığı bir damla göz yaşından kaçmıyor o. Her yudumda yüzleşiyor anılarıyla. Gülme. Ayyaş olduğunu savunmaya geçmiyorum, sadece anlamaya çalışıyorum. Ya sanıldığı kadar masum değilse gökyüzü. Suçlayabilir misin Şakir abiyi? Yapma. Tanımadan, tanışmadan veyahut hakkında hiçbir şey bilmeden yapma. Topla artık kendini. İnancı olmayan birine inanç aşılayabilir mi gökyüzü? Umudun var ise şayet Korkma adımlarından. İnancını kaybedebilir mi bir çiçek? Güneş doğmayacak ve ben ölüp gideceğim, diyebilir mi? Düşün bunları. Gece ile gündüzün arasında yaşarken düşün. Başını her yastığa koyuşunla kaldırışın arasında düşün. İki aydınlık arası bolca vaktin var. Göğüs kafesimde çarpıntılar artıyor. Kendine gülümse. Aç pencereleri, yak sigaranı. Beni düşünme. Kendini, ne için yaşadığını, umutlarını, inandıklarını sadece kendin için düşün. Sigaram bitiyor. Boğazımda hafiften bir yanma. Oturduğum koltukta kollarım yanlardan sarkık. Gözlerim tavanda. Tüm bu anlattıklarıma kendimi inandırmak için pencereden gelen serin havadan bir nefes daha alıyorum. Kendime not: Hadi gülümse güzel anılarına.
