Uzun zaman oldu aslında daha önce bu şekilde hissetmemiştim. Şimdi size bir yaratılıştan bahsedeceğim. Ay ve Karanlığın yaratılışı. Ne de güzel yakışır ay karanlığa öyle değil mi? Yaratılışın ilk zamanlarında, Ay sonu olmayan bir yolculuğa çıkmıştı, yanlızdı. Hissetmek istiyordu artık korkmuyordu. Ne vakittir birşey eksikti Tanrı'dan diliyordu bunu belki vakti gelmişti. Ne zamandır hissetmediği eksikliği neden şimdi hissediyordu ki,Tanrıya sordu;
-Birşey eksik Tanrım bunu şuan hissediyorum,ne olabilir?
Tanrı ona uzunca baktı ve şöyle söyledi;
-Bekle, şimdi hissetmeni ben istedim,evet birşey eksik seni bu uzun yolcuktan çıkaracak, sadece beklemelisin.
Ay daha çok merak ediyordu. Ne olabilir diye düşünüyordu. Ben yaratıldım ama eksik birşey var diye hüzünleniyordu. Uykuya dalmıştı, bir an da bir patlama oldu korkarak etrafa bakınıyordu ve etraf karanlıktı o kadar karanlıktı ki zifiri bir karanlık vardı ortada. Daha çok korkmuştu Tanrıya sesleniyordu, O an bir ses yükseldi;
-İste eksik olan şey "Karanlık".
Ay sustu şaşkınlıkla karanlığı hissetmeye çalışıyordu ve tamamlandığının farkındaydı, rahatlamıştı. Ay Karanlığa yakışmıştı ve Tanrı tarafından tamamlanmışlardı. İşte bu bağlanma böyle devam etmişti. Ay ışığını karanlığa verdiğinde o zifiri karanlık bir anda hoş bir geceye dönüşüyordu.O yüzden gece olduğunda Ay bu kadar muazzam ve eşsiz görünüyor. Ne kadar harika bir yaratılış öyle değil mi?.
Ay Karanlık
