Kadınları, erkekler hangi cephede unuttu???

Şu an bilmem kaçıncı sigaramı alıp yakıyorum. Bilmem kaçıncı kez dumanında oturup sevgimi anımsıyorum. Bilmem kaç yıldır üşenmeden alıp yanımdan ayırmadığım, geceler boyu kızılında gözyaşlarımı akıttığım, kalbimde hissettiğim acılarımı paylaştığım dert ortağımla başbaşayım. Peki bunca zamandır ciğerlerimden uzaklaştıramadığım sigaramın hangisi aşkın hazzında yakılmıştı? Ben anımsayamadım. Aranızda anımsayan varsa yorumlarda buluşalım. Neyse… Gelelim asıl konumuza. Aşkın penceresi nedir bilmeyen yoktur aramızda ama ben yine de anlatayım.

Bitmek bilmeyen bir bağımlılık olsa gerek ki tenine değen her dokunuşta varlığına biraz daha inanmışız, ilk çivisini çaktık… Bedenimizin her karışında buram buram hissettiğimiz, bakışlarını kalbimize işlediğimiz, uçsuz bucaksız gönül ormanımızda büyüttüğümüz küçücük bir çiçek. Üzerine titreyip, arzularımızın kölesi olmayı kabul ettiğimiz. Sinemizdeki volkanik patlamalarımız. Kendimizi hiç bitmeyecek bir filmin içinde başrolü oynayan, kaybetmekten it gibi korkan, onunla mutluluk diyarlarında buluşup hiç ayrılmayacak gibi gören, o esrarengiz güç kaynağımız. Peki ya kadınlarımız? Ne oldu onlara, nerde o büyük aşkları yaşadığımız kadınlarımız? Uğruna öldüğümüz, öldürdüğümüz… Saçlarının bir tek teline zarar gelmesin diye varımızı yoğumuzu verdiğimiz. Bir tek gözyaşına dünyayı yakacağımız. Bir gülüşü için kalbimizi yerinden sökmeyi göze aldığımız. Hasretinde paketlerce sigara bitirdiğimiz, her nefesimizde ciğerlerimize kadar hissettiğimiz kadınlarımız. Şimdi bir sorum var tüm dünyaya. Bunca yaşanmışlık ve yaşanılacak olanların huzurunda dürüstlükle cevap verilmesini istiyorum. Kadınları, erkekler hangi cephede unuttu???

Atakan’a sevgilerle…