Saçmalıkların arkasına bezenmiş düşüncelerin yarattığı boşlukta,kanadını kaybetmiş bir kuşun uçmasında gördüğümüz inancın,bizleri hayallerle dolu dünyalarda ne denli yaşandığını gösteriyor olması,umudun aslında kaybolması değil’de ,yeniden küllerinde hayat bulmasını gösteriyordu.
Sessizliği hissedebiliyor musun ? Dökülen her umudun arkasında bıraktığı çığlıkların ne kadar sessiz olduğunu duyabiliyor musun ?
Gülmekten kendini alıkoyamayan koltukların ne kadar temiz olduğunu görebiliyor musun ? Ve üstlerinde binlerce temiz elbisenin oturduğunu hayal edebiliyor musun ?
Dokunmaktan korktuğumuz bu temizliğin içerisinde mikroba batmanın ne kadar utanç verici bir durum olduğunu anlayabiliyor musun ?
Çürümüş kalplerin arasında aptalca yönetilmenin bizleri düşürdüğü durumu her yüzde görmek,kişisel destek terapilerinde görmekten bıktığım insanların suratlarında canlanırdı..Her geçen gün acı içinde kıvrılmanın verdiği iki yüzlülük öyle bir boyuta geldi ki ,iyi olmak için sarf edilen zamanın kötülük içerisinde döndüğünü görmek maskelerimizin düşmesini sağladı.
İstemediğimiz bir savaşın içerisinde yer almak bizi pas tutmaya yüz tutmuş mermiler haline getirdi. Barut’la ateş edildik,önümüze ilk gelen yaşantıyı avucumuzun içine aldık ve çürümeye yüz tuttuk…
Saia Dias ile Sohbet 1
