Bugün günlerden yağmurdu. Üzerime büyük bir bulut giyindim ve sokaklara çıktım. Damlalarıma ağaçlardan dökülmüş umut parçaları takıldı ve geceye doğru sokak lambaları altında süzüldüler. Tek ayak üzerinde yürümeye başladım, basmamak için cinsel armuzun tanrılarına. Diğer ayağıma güneşi bağladım, onun tenine ise dökülmüş ruhunun yıldızlarını..
Yürüdüm sonbahar ağladı, Kış güneş açtı.
Yürüdüm güneş buz kesti,Gece çığlık attı.
Limon ağaçlarının altından mevsimleri ısırdım. Mevsimleri limonlu severim, renkleri ise Turuncu. Ben seviyorum diye Limon ağaçları turuncu açar, seviyorum diye zaman Turuncuyu gösterir.
Deniz'i tanıdığım da en son bir çuvalın içerisine boşaltıp çöle gömmüştüm. Çölün üzerine ise büyük bir mum dikip ölü balığın kalbine doğduğu günü üflemiştim. Ve cennet arzuları üzerinden insana hamile kalmıştı.
Yürüdüm cennet geldi, büyük bir konağı ile kucağıma. Balık geldi sevgisini büyük bir tabakta kendini sunarak. Küçük bir ısırık aldım ısırık aldım sevgiden ruhum yaratıcımın huzurunda eridi vegözleri düştü uykuya.
Ben kimdim ki şu cümlelerin altında kendimi bulabilecek. Oysa ben, ben değilmiydim beni ararken bir beni olmayan bir ben yaratan.
Sen benim hayali karekterimsin. Ben ise bir hayalperest. Sen brnim yerlerde sürünen çocukluğumsun, sokak köşesinde kökünden kesilmiş bir ağaç, karanlık bir pencere yükselen bir çığlık. Bu hep böyle olacak…
