Hiç Samimi Değiliz

• Selam saygıdeğer dünya sakinleri. Bilmem farkında mısınız ama dünya üzerinde sadece sakiniz. Saygımızı, sevgimizi, samimiyetimizi, değerlerimizi, ümitlerimizi, bilhassa insanlığımızı yitiriyoruz. Koskoca dünya üzerinde kendimize kurduğumuz küçücük dünyamızda yaşıyor, gerçek dünya üzerinden gün geçtikçe uzaklaşıyoruz. Kendi çıkarlarımız doğrultusunda kurguladığımız dünyamızda planlar kuruyor, bu doğrultuda yaşıyoruz. Çevremizi sadece amaçlarımız uyuştukça görüyor, etrafımızda olan bitenler bize dokunduğunda farkında oluyoruz. İşin aslı “bana dokunmayan yılan bin yaşasın, her koyun kendi bacağından asılır” gibi çok muhterem atasözlerini çok güzel uyguluyoruz hayatımızda! Samimiyetsiz gülüşler saçıyoruz etrafımıza. Hani derler ya “nerde o eski ramazanlar” diye bizde “nerde o eski dostluklar” diye iç çekiyoruz. Yakın dediğimiz dostlarımızı, kardeşimiz dediğimiz insanları aramıyor, sormuyoruz. İşimiz düştüğünde can ciğer oluyor, halini hatrını soruyoruz. Çıkarlarımız sona erdiğinde sokaktaki tanımadığımız insandan farkları kalmıyor. Samimiyetimizi yitiriyoruz. Sahte kimlikler peşinde koşuyoruz. Kim olduğumuzu, kiminle olduğumuzu unutuyoruz. Hayattan bihaber küçücük ama bizim için çok büyük olan dünyamızda yaşıyoruz. Ha unutmadan bu hayal dünyasında yaşarkende ne çok yalnızız ne de etrafımızda çok dostumuz var. Kendimizi çok büyütüyoruz gözümüzde. Dünya bizim etrafımızda dönüyormuş gibi davranıp kimseyi ortak etmiyoruz. “O gelmesin, onu aramayın, çağırmayın, ben burda yokum, o gelirse ben gelmem, ne gerek var şimdi ona” gibi cümleleri dilimizden düşürmeyip kendimizi başrol ilan ediyoruz ve etrafımızdakileri de bu egomanyaya ayak uydurmaları için ikna ediyoruz. Bizi pohpohlamaları, bi tarafımızı kaldırmaları hoşumuza gidiyor. Eskiden yanında olmaktan keyif aldığımız dostlarımızdan şimdilerde düşman gibi kaçıyoruz. Velhasıl kelam artık eskisi gibi değiliz. Hiç samimi değiliz! Ve gün geçtikçe insanlığımızdan biraz biraz yiyoruz…

[zombify_post]