Merhaba sevgili Çay Arası okurları, önceki yazılarımı okuyanlar tahmin edeceklerdir. Yazılarda okuyucunun kafasında canlandırabilmesi, empati yapabilmesi, benzer duyguları hissedebilmesi için müzik eşliğinde ve sohbet tadında ilerliyorum. Bu sefer bunu yapamıyoruz çünkü müziği eklemeyi beceremedim. Tabi ek olarak açmak isteyenler olursa tavsiyem müziğim The White Buffalo – House of the Rising Sun olacaktır.
Bu yazıda birçok kişinin yaşayacağı veya yaşadığı ortak konuları, hayatı kaçırmayı ve hayal kurmayı ele almak istedim. Modern dünya sistemi bizlerden sürekli hedef koymamızı ve bu hedeflere ulaşmamızı ister. Bu kanıya örnek olarak, Lise ve Üniversite sınavları, kan emici özel şirketlerin belirlediği kotalar veya kendi koyduğumuz hedefler verilebilir. Ben şirketleri veya eğitim sistemini eleştirmeyeceğim sadece bu hedeflerin hayatı kaçırmamıza sebep olduğunu konuşmak istedim.
Sosyal medya, üniversiteler olmak üzere bir çok mecrada sanat ve tasarım alanlarında kişiler ve kurumlar tarafından tanınan ve sevilen bir kişiyim. Takip edenler vardır yakın zamanda biz sanatçılar NFT ile tüm dünyada bizde varız ve buradayız diyerek sesimizi duyurduk. Geçtiğimiz son 1 yıl içerisinde çok fazla çabaladım, çok uykusuz kaldım ve sadece hedeflerime odaklandım. Sürekli üretmek bir sanatçının yegane tatmin olma amacı ve hatta ruhunu rahatlatma aracıdır. Sürekli ürettim, sürekli hedeflerim için çabaladım bunları yaparken yaşamayı unuttuğumu fark ettim. Mühendisler, Sanatçılar, Tasarımcılar, Doktorlar, Öğrenciler ve daha saymakla bitiremeyeceğim, toplum, millet ve vatanı için çabalayan, hedefleri olan kahramanlar. Bazı insanlar bu çabayı gereksiz buluyorlar ve ben onlara katılmıyorum. Çünkü her bireyin ideolojilerden uzak vizyonu olmalıdır ve bu vizyon için çabalamalıdır. İnsan ancak bu şekilde dünyada iz bırakıp daha iyi bir gelecek için hizmet verebilir. Bana katılanlara göre, o halde hedeflerimiz olmalı ve bu hedeflere ulaşmalıyız peki ya hayatı kaçırırsak ?
Bu soruyu ne yazık hedeflerimiz olduğunda ve odaklandığımızda kendimize sormayı dahi unutabiliyoruz. Umuyorum hepiniz, kulaklığınızı takıp müzik dinlerken, gözlerinizi kapatıp hayaller kurdunuz. Kısacası hayal kurarak geleceği, bizleri mutlu edecek olayları ve hatta geçmişte yaşananları hayalde dahi olsa değiştirmeyi deniyoruz. Ben düzenli olarak bunu gün içerisinde 30 dakikada olsa yapardım. Bu yoğun süreç içerisinde geçelim hayal kurmayı, rüyalarımı dahi uyandığım anda unuttuğumu fark ettim. Bilgisayar mühendisleri, tasarımcılar vb. meslek erbapları uyurken yarın yapacakları projeyi düşünür ve uyandıklarında ona odaklanmış şekilde uyanırlar. Uyuduklarını söylediğime de bakmayın çok fazla uyumuyorlar :). Özet olarak hedeflere odaklandığımız zaman yaşamayı unutmamalı yani hayatı kaçırmamalıyız. Bu konuda görüşleriniz veya dertleşecek bir kaç cümleniz dahi varsa yorum olarak yazabilirsiniz.
1 Yorum
Sen kalemini döktün ama şarkıya da bir tat ve anlam daha kattın. Yaşamayı unutuyoruz, kayboluyoruz bu anda ve sonra gözümüzü açtığımızda farkediyoruz ki ne kadar çok zaman geçmiş.
Aslında seviyoruz bu unutmayı, kaybolmayı, kaçmayı… Bu bizim morfinimiz gibi.
Ben sana bir parça yolliyim. Rock Country