Bağlanmak…
Yarınlara inanan insanların umutlarının kesişim noktası ya da seyyar satıcının yanında gezdirdiği can dostu küpeği ile arasındaki köprüyü ifade eden kelime. Gözlerinden ırak geçen yaşamımın, kursağımda kalan kelimelerinin başlıca çıkış noktasının kalbimin üzerinde kurduğu egemenliğin krallığını yıkabilir miyim? Veyahut yıkmak için balyozları kaldırmaya gücüm yeter mi? Bence saçma…
Kelimelerimi benden bağımsız, sana hasret çıkışlarının önüne geçmeye yüreğim yeter mi? Bilmem. Sana olan özlemime sadece bağlandım diyebilmem benim için çok acı verici değil mi? Maksadına ulaşması gereken duygularımızın sadece bize zarar vereceğini bilmek bağlandığım gerçeğine nasılda kılıçlarını çeker değil mi? Off, fazlaca sorgulamalarım artıyorken ben senin gözlerinden uzak. Yaşamım boyunca sigaram ve çakmağım benim tek gerçeğim olacakken aramızda oluşan duygusalı nasıl unutabilir gecelerim? Gel zaman git zaman gülüşmelerimiz geldiğinde aklıma kendime küfredişlerim artıyor. Suçlama veyahut serzenişten uzak kuruyorum cümlelerimi. Kalbim "değer" denilen duygusalın adını sadece kelimelerle ifade ederken bu durumu hissedebiliyor olmak, harika. Bağlılık denilen şeyin ne ifade ettiğini kavrayabilmem için belkide sinirlenmem ve hata yapmam gerekiyordu. Yaptım. Sinirlendim, kızdım, düşündüm, belki doğru belki yanlış, KIZMA. Belkide doğru olanı bu. Sadece şu var ki isyan etmiyorum. Sadece şu var ki gülümsüyorum.
Geçen zaman içinde kendime olan hasretimi ve eksik kelimelerimi bulabildim. Acil servise düşen özlemime ne fayda ki çare yok.
Yalandan uzak kurulan bağlarımız bizi zorladı belkide. Pislik gibi iğrenç olaylar yaşamadık. Kızmadık. Üzüldük, acıdık, aradık. Dik durduk duygulara.
YAPMA. Senin için en iyisini ister evrenim. Kaldırma kaşını, sıkma ellerini, titretme bedenini.
YAŞA. Yaşayabildiğin kadar özgür ve mutlu. İzin verme üzüntülere.
DÜŞÜNME. Yorma zihnini. Sonuçta hepsi aynı: Dört duvar, bir ufak pencere. Bize kalan sevda, bize kalan bir fırt sigara. Dumanı gözlerimi yakarken gözlerim hayallere dalık.
KORKMA. Geçiyor zaman, şaşırıyor gökyüzü.
GÜLÜMSE. Suç değil gülümsemek. Gökyüzüne at kahkahaların, duyarım ben.
DÜŞÜNME. Kalemim korkak değil hala. Yıkar duvarlarımı, yıkar gözyaşlarını. Atma kendimi kuyulara, ben karanlığı severim. Belki diyemem "sevme" diye. Sen sev. Kuşları sev, bulutları sev. Ekşi erikleri sev. Satırları yarınlara koşan kitapları sev. Kapat gözlerini görme beni.
YAŞIYORUM. Gizli düşüncelerim yorar bedenimi. Ama yaşıyor adımlarım.
Nefret etme anılardan, insanlardan. Deniz kokusunu çek içine yine, yürü gün batımına, yürü doruklara. Bir çay iç, yine aynı banklarda.
KIRILMA. Sessiz ve yalnız kalma kaldırımlarda. Anlat uçsuz, bucaksız gökyüzüne. Gece karanlığında tel örgüler örme hayallerine. Koş çiçekli yollara.
DÜŞÜNME. Kırık tokalarını ya da ağrıyan serçe parmağını. Selam ver uçan kuşlara. Beni düşünme, getirme aklına. Ben getirmiyorum kendimi aklıma. Yaşıyorum sadece günleri.
KORKMA. Ben iyiyim ya da öyle olduğumu söylüyorum. Ay karası gösteriyor yüzünü.
SELAMLA. Bağlı olan kelimelerimi. Teşekkürler, öğrendim bende bağlanmayı. Zor oluyor tuğlaları örmek ama güçleniyor duvar.
Yaktım, bir sigara daha. İzi kalmaz ciğerlerime. Bu kez kendime değil dünler çekiyorum dumanı.
KOŞUYORUM. Geçmiş ve gelecek arasında. Sessiz ve yalnız. Yanlış yapmadan yürüyorum iplerimin üzerinde. Fırtına biçmeye kollarım güçsüz. Şiirler güç verir gözlerime. Tütün yanar gecelerimde.
İYİYİM. Elbet bir gün güneş doğacak dağlarıma. Gece ile gündüz arasında gülümse. Yorma kaşlarını. Gün gelir erişir yıldızlara ellerim. Umutlarım bitmez. Yorulurum sadece ama yıkmam trenlerimi. Sakallarım gökyüzü barındırır. Gecenin altında çıkar firari küllerim. Lokantaya düşer parmaklarım. Yıldızların mavi yanı gösterir kendini bana. Beyaz bir denizde kaybolmaz kelimelerim. Dökülür kalemimden. Bir sana bir, kağıda. Koştum peşlerinden. Senden uzakta, onlara yakın olamadı kalbim. Yürüyorum sokaklarımızda. Ben bilmezdim üşümeyi. Üşüdüm, sıcacık havada.
Eyvallah, güzel ve kötü günlere.
Gülüşüne eyvallah.
Özlemine eyvallah.
Eyvallah…
