Aralık İzi
Yağmur yağıyodu. Kulaklığı anahtarı alıp çıkmıştım dışarı. Yağmurda yürümek mutlu ediyor insanı. Ne zaman yürümeye çıksam ayaklarım beni hep yazdığım duvar yazısının…
Yağmur yağıyodu. Kulaklığı anahtarı alıp çıkmıştım dışarı. Yağmurda yürümek mutlu ediyor insanı. Ne zaman yürümeye çıksam ayaklarım beni hep yazdığım duvar yazısının…
Farkına varmadan ölümün kıyısına bile gelmiş olabilirsin.Umuyorum kurtulabilirim bu durumdan,sürekli kafamın içinde dolaşan bu düşüncelerden.Neden görmezlikten gelemiyorum,baş ağrısı yapıyor bazen bu durum…
Sana ne sıcak bakarmışım aslında. Gözlerinin içine bakardım, hatırlar mısın? Gözlerinin içinde öyle bir şey vardı ki beni kendine çeken. Gözlerinin…
Herkesin kendi fikriyle yarattığı hapishaneleri vardır. Bu hapishanenin duvarlarını, duvar rengini, duvar sağlamlığını, pencere boyutunu, pencere temizliğini hatta pencere korkuluklarının pasını dahi…
"Duygusal biri miyim?" dersin ya bazen kendi kendine. Aslında kasteddiğin şeyin sen bile farkında değilsindir. Duygusal biri olmaktan ziyade hala duygusal olarak…
Yırtılmış bir sayfanın cümlelerinden ibaret hayatım. Bütününden ayrılmış küçük bir kütüphane gibiyim. Bilgilerim sınırlı sayıda öğrenilmekten çok çok uzaktayım. Bazen sokaklarda yaşıyan…
Gözlerinden insan seli geçmiş sanırdım. Ürkekliğini ona bağlardım. Oysa en çok gözde kalmış, silinememiş hayatının acıları. Aklın geçer demiş ama bakışın değişmiş…
Gülhane parkında hiç ağaç olmamış, onun yerine renkli duvarlar önünde anılar bırakmış, onu seyredenleri en çok da kendini kandırdığını bile bile. Dostluğun…
Gelişme Oranı...
Bu süreçte gözünüze ilişen hataları iletisim@cayarasi.com adresine mail atarak ya da yorum yaparak bildirebilirsiniz. Şimdi neler eklendi/eklenecek gelin onlara bakalım.