Don Quijote’u Öldürmek

Bulutsuz sıcak nefesli sabahlardan
Kan revan içinde çıkıyor ruhum,
Keşkelenmemiş bir yarına doğru.
Kıytırık tebessümlerin
Kilimler altına serildiği bir sofada,
Yılışık bir nem var sanıyorum.
Korkunç piyesler oynuyorlar
İçimizdeki suçlulardan yana,
Baldırı çıplak felaketlere sürükleniyoruz.
Birileri ıslık çalıyor,
Atımızı kaçırıyorlar sanırım.
Bir çare bulmak gerek
Dünyanın tüm hırsızlarına.
Durun!
Bu bir dev olmalı!
Savunun…
Kendinizi alçaklardan!
Şimdi haklayacağım merak etmeyin.
Ne dediniz duyamadım?
Bu bir dev değil mi?
Görmüyor musunuz siz?
Aman tanrım!
İnsanlar aklını yitirmiş olmalı.
Bana deli muamelesi yapmaya hakkınız yok!
O bir dev ve ben hepinizi kurtaracağım!
O zaman bana teşekkür etmeyi öğreneceksiniz!
Koşmam gerek artık,
Durduğum yerleri çekirgeler istila ediyor.
Bir husumet var sanırım aramızda
Hayal kurmayı beceremeyenlerle.
Ben görüyorum hem,
Sizin beş duyunuzla duyamadığınız
Bu dünyada her ne yoksa
Ben hepsini görebiliyorum.
Hayır tabii ki
Büyücü değilim
Ya da hayalperest
Benim adım
Manchalı Don Quijote.
Son gezgin şövalye.
Beni hapsedemezsiniz,
Bırakın beni!
Söyledim ya:
Benim adım Don Quijote!