Bir bulut olsam; böyle geniş, beyaz, uçsuz bucaksız.
Çeksem ciğerime dünyadaki tüm kötülükleri. Dokunmasa hiçbir çocuk ateşten kötülüklere. Yanmasa bir ömür çocuk. Düşmese bir damla yaş annenin gözlerinden. Koşmasa yakalanmamak için sokaklarda. Gülse hep yüzü, dalmasa uzaklara. Kendine ikinci bir dünya kurmasa. O dünyaya kaçmasa.
Çeksem ciğerime dünyadaki tüm kötülükleri. Kalsa dünyada bir kadın daha. Öldürülmese yol kenarında. Elinde bir demet çiçekle yürüse kaldırımlarda. Heyecanla izlese gökyüzünü. Kaldırıp başını gülse. Terk edilmese, anılarla dolu bir şehirde yalnız bırakılmasa bir başına bir bankta.
Çeksem ciğerime dünyadaki tüm kötülükleri. Ağlamasa bir baba oğlu Şehid oldu diye. Yitip gitmese bir genç savaş meydanında. Arkasında ağlayan bir çift göz bırakmasa. Hayallerini bırakmasa mesela. Vurulup alnından boylu boyunca yatmasa. Sarılsa çocuklarına.
Çeksem ciğerime dünyadaki tüm kötülükleri. Hayallere dalsam, düşlesem özgürce yaşamayı bir ağaç kovuğunda. Uyansam bir gece vakti, derin uykumdan. Aralasam perdeleri, çıksam balkona. Bir sigara tüttürsem kaybolan yıllara. Kulağımda bir ses belirse; "Adaletin bu mu dünya?"
