Deneme & Hikaye, Edebiyat

biz o kadar cesur değiliz???

biz o kadar cesur değiliz???

biz o kadar cesur değiliz???

İnsan en güzel uykusunu en son anne karnında aldı. Peki sonra ne mi oldu? Doğdu, büyüdü ve büyüdükçe daha fazla düşünmeye başladı. Düşündükçe uykuları bozuldu, kaçtı. Gündüz yaşadıklarını geceleri rüyalarında tekrar yaşadı. Yaşadıkça derin nefeslerle ve huzursuz uyandı uykularından… Peki çözüm nedir? Çoğumuz bunu da düşünmüşüzdür. Eee sonuç düşünmemeyi mi seçtik. Evet ya da hayır bu karara varırken bile düşünüyoruz ve beynimiz bize en mükemmel oyununu oynuyor. Biz onu ne kadar kandırmaya çalışsakta her defasında gardını alıyor ve biz oyunun içinde kalıyoruz. Aynı bir kumarhaneye girip, tüm hileleri yapıp kazanıp sonrasında tüm kazandıklarımızı bir anda kaybetmemiz gibi… Her halukarda kasa yani beynimiz kazanıyor bu kumarı. Peki bu oyun ne zaman bitecek diye soranlar olmuştur kendi kendine. Cevap basit aslında. İnsanlığın sonu geldiğinde bu oyun bitecek. Biz ölümü bekleyerek yaşayanlardanız. Bu oyunun bir parçası olarak ölümü bekleyeceğiz galiba. Ama aramızda ben bu oyunu bozarım deyip yaşamına son verenlerde var… Ve ne yazıkki biz o kadar cesur değiliz???



Bi yoruma ne dersin ?

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir