Genel

@#*Bir Farklı/+×÷=

@#*Bir Farklı/+×÷=

Ömrümün bazı kesitleri kayıp
Geceler boyu birine ağladığımdan değil, ailemden uzak düşüp hasret duyduğum için değil. Büyüyordum, o sancı beni uykusuz bırakıyordu, bazen de çok uyuyordum, dünyadan kendimi soyutlamıştım çünkü korkuyordum. Dışarıdaki dünya insan farklılığı, düşünceve hissiyatta farklılık, insanların birbirini anlamaması, birkaç üzücü hadise yüzünden zor ve çok karmaşıktı. Bazen ağlayamazdım öyle donuk donuk bakardım, kalabalık ortamda başka şeyler düşünürdüm,(yalnız hissetmezdim çünkü o zor zamanlarda kazandım ben hayatımdaki güzel insanları hâlâ hayatımdalar ve hiç gitmesinler istiyorum.) Kimi zamanda durduk yere ağlar oldum, sinir katsayım ve hayata tahammülüm azaldı. Bu dönemde çok yüksek sesli konuşur pardon konuşur demem doğru olmayacak bağırır oldum.
-Neden mi?
-Sorunlarımla baş edemez ve de onları çok büyütür olmuştum. Halbuki başka hayatlardaki sorunların yanında devede kulak kalacak olaylardı. Sorunlarınızı küçük görerek bu hayata başlayın.
Çok harika bir kitap okumuştum, kitabın adı "Sadece Aptallar Sekiz Saat Uyur" idi. Bu kitaptaki birçok öğreti patentli, yazara ayıp olmasın düşüncelerini bizzat kendinden dinleyin ve yüzünüzde oluşan gülümsemeyi fark edeceksiniz. Hayat verdiğiniz ve gördüğünüz kadar, tabi buradaki görmek mecazi bir anlam taşıyor. Ha durun kendi hikayemi bitireyim. Ben 2 sene önce hayatımda yeni ufuklar açan güzel yürekli ve yardımsever bir öğretmen ile tanıştım. Branşı psikolojik danışmanlık ve rehberlik kendilerinin. Tüm hayat hikayemin kopuşlarını anlattım, ilk kırgınlıklarımı, öfkelerimi, sorunlarla baş etme kalıplarımı ve bu güzel insan kalıplarımı değiştirdi, ben kendimi eleştirirdim bana dedi ki kendi değerini bil, ben övünmeyi sevmezdim gerektiğinde övün dedi, ben kendine güveni az olan bir bireydim, neden bu durumun böyle olduğunu konuştuk, bunu aşıyoruz. Ben iyi iletişim kuran bir bireyim ama dedi ki her insanla aynı şekilde konuşulmaz, detaylara takılma dedi. Ve ben bağırmadan iletişim kurabiliyorum hayattaki yeni dönemler bir öncekiler kadar yormuyor.
Yani demem odur ki hayatta sadece ilkler yoktur, ilklerin farkına varın, dersinizi alın, doğru soruyu objektif bir şekilde kendinize veya karşınızdaki veya hayat sürecindeki bir ana doğru şekilde, tarafsız sorabilirseniz bu işi halledersiniz. Ve o zaman siz mutlu olduğunuz için gülüyorsunuzdur. Tabii Norbekov der ki "her zorlukta ve kolaylıkta gülümseyin".
Hayat, insanlar, kendiniz veya dersleriniz veya ailenizle olan iletişiminiz doğru soruları sormaktan ibarettir. Silkeleyin onları.
Sevgilerimle🤗




1 Yorum

  • Dünyaya bir çocuğun meraklı gözleriyle bakan insanlar için ilkler her anda mevcuttur. Çünkü onda zaman mevhumu yoktur. Geçmiş ya da gelecek çokta umrunda değildir.

    Oysa bizim için öyle mi? Gözlerine ve gördüklerine hükmedemeyecek kadar aciz hissediyoruz kendimizi her zaman. Bu bizim umudumuzu da kırıyor. Güzel olanı daima geçmişte aramaya başlıyoruz. Oysa yapmamız gereken tek şey halen nefes alıp verdiğimizin farkına varmak. Yüksek doz eroin alan birinin, görevliler onu ambulansa götürürken etrafına sabit gözlerle bakışı gibi.

    4 yıl önce
  • Bi yoruma ne dersin ?

    E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir