Edebiyat

Bi Şiir Tutturdum

Bi Şiir Tutturdum

 

Güneş gösterirken bir yüzünü
yanında değildim.
Ya da saçlarına aklar düştüğü vakit de değildim.
Karanlığın en yoğun saatinde, gece yollara düştüğünde yoktum.
Kayboluyorum, tut elimi diyorsun.
-Ama nasıl? Takip et beni, bir iz bıraktım sana.                  Belki çok bariz belki de çok gereksiz.
Şimdi gitmek vardı yalnız başıma.
Ama kalırken de yüreğime şiir tutturmuşum, tekrarlar durur bozuk plak gibi. O tekrarlar, ben de. O tekrarlar, ben de. O tekrarlar, ben de.




Bi yoruma ne dersin ?

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir