Batıl İnanç

Eskiden sokakta yürürken her köşe başında seninle karşılaşacağımı zannederdim. Çünkü hakkında hiçbir güncel bilgiye sahip olmayışım her ihtimalin eşit derecede mümkün olduğunu düşündürürdü bana. Sen orada da olabilirdin, hiç bilmediğim bir yerde de olabilirdin, hatta dünyamızdan çok uzakta bile olabilirdin. Müsebbibinin sen mi yoksa başka bir şey mi olduğunu bilmediğim bazı batıl inançlarım var. Gerçi batıl mı hak mı ondan bile emin değilim. Mesela bunlardan birine göre biz zamanın bir yerinde donmuş kalmışız. Bizi biz yapan tüm etkenler o anda mevcutmuş. Ve o an ikimizin de içinde, derinlerde bir yerlerde cılız bir ateş gibi hep yanmaya devam ediyormuş. Dolayısıyla zaman her şeyi değişmeye zorlasa ve bunda muvaffak olsa bile biz adeta ona meydan okurcasına hep o an içerisinde el ele tutuşurken bize kendisi hakkında bilgi veren tek alet olan saate bakıyormuşuz. Ama bütün bunlardan bihaber, sadece tenefüste aldığımız karamelli çikolatayı beraber yiyebilmek adına dersin bitimine kaç dakika kaldığını görebilmek için.

Bu satırları yazarken arkamdan gizli gizli beni izleyip son derece rasyonel yorumlar yapmaya çalışarak beni bu düşüncelerden uzaklaştırmaya çalıştığının farkındayım. Senin bu tavrın ile otobüsteki tehlike yüzünden camı çekiçle kıran insanın o canhıraş tavrı arasında çok bir fark var gibi durmuyor. İkiniz de mevcut olan ilk çıkış yolunu kullanıp oradan kaçmaya çalışıyorsunuz. Merak etme bu sefer seni bu kaçıştan vazgeçirmeye çalışmayacağım. Çünkü farkettim ki ne yaparsak yapalım zaten hep yalnız ölüyoruz.