Zaman dediğimiz şey hayatın içinde cambazın yürüdüğü iptir.
Gerçekten zamanı yakalayabiliyor muyuz yoksa zamanın içinde kayıp mı oluyoruz? Bence zamanın içinde kaybolurken zamanı yakalamaya çalışıyoruz. Çünkü çepeçevre sarmışken zamanın akışı bizi, biz ona koşmaya çalışıyor, onun kurduğu çemberden onsuz çıkmak istemiyoruz. Peki zaman bizi böylesine sarmışken onu hayatın içinde nasıl tanımlayabiliriz? Zaman dediğimiz şey hayatın içinde cambazın yürüdüğü iptir. Cambaz o incecik ipin üzerinde hedefine doğru düşmeden emin adımlarla yürümek zorunda değil mi? İnsanda kendi hedefleri doğrultusunda zamanın zorluklarına rağmen ilerlemek zorunda. Cambaz nasıl ipten düşme korkusu yaşıyorsa insanda zamana yenik düşmenin korkusunu yaşıyor. Peki insan zamana yenik düşmeden nasıl yaşar? Zamanın hoyratça savruluşu içinde insan, kendi hayatında değer verdiklerini ön plana alarak zamana karşı dik bir duruş sergileyebilir. Hayatına heyecan katan, onu hayattan koparmayan her şeye sıpsıkı sarılarak, onlarla hayatına yön verebilir insan. Ailesine, arkadaşlarına, hobilerine, ideallerine kısacası insanı insan yapan her değere sahip çıkarak, onlardan kopmayarak zamana yenik düşmeyebilir ve zamanda iz bırakabilir…
