Gece oldu yine. Beni uyku tutmadı. Yastığım varken iyi kötü takılıyorduk odada. Kimi zaman kahvedeki dayı edasıyla siyaset konuşur kimi zaman online poker takılırdık. Yastığım kendine bir dişi bulmuştu ve ben odada yalnız sayılırdım. Suratsız saksıyla ne konuşabilirdin ki? Her insan gibi bende sosyalleşmeliydim ve odadan dışarı çıkmaya karar verdim. Mutfağın kapısını usulca tıklatıp girdim içeri. Bulaşık makinesi bana “ulan aq delisi neden arkadaşlarımı facebooktan ekleyip profillerine abuk sabuk şeyler yazıyorsun, amacın ne olm senin, bana sıkıntı mı veriyosun deyyus” diyerek sert çıktı. Bulaşık makinesinin iktidarsızlık sorunu yaşadığını bildiğimden bu tavrı anlayışla karşıladım ve ona 80 darbesinin aslında Amerikalı generaller tarafından yürütüldüğünden bahsettim. O sırada tost makinesi ekşi sözlükte “yaran facebook durum güncellemeleri” başlığında takılıyordu.
Not: Sucuglarımız bişdi.
Uzun süredir çalmayan kapı zilinin feryat figan öttüğünü duyunca bir an duraksadım. Gene polisler mi geldi acaba diye düşündüm. Qatil polis, a.c.a.b, halkımız kazanacak tililililili diyerekten kapıyı açtım. Gelen üst katta oturan 55 yaşındaki ismini bilmediğim teyzeydi. 55 yaş çok garip lan ne yaşlısın ne gençsin, öyle arada kalmış bir yaşam, neyse. Çok ses yapıyorsunuz çoluğu çocuğu olan var kısın şu müziğin sesini bu ne allasen, ne biçim gençlersiniz işiniz gücünüz zamparalık falan diyor. Tam olarak neyden bahsettiğini anlamasam da ortamı sakinleştirmek adına biraz Selahattin Özdemir’den birkaç söz mırıldandım. Benim kapımı benim suratıma vurarak ortamı terketti. Bu duruma en az benim kadar kapı da içerlemişti ama belli etmiyordu. Zaten bu kapının ağzından bir laf alabilmek bir kızla felsefe konuşmak kadar zordu.
Not: Allah’ın yazdığını kullar bozamaz.
