Edebiyat, Genel

Söz uçar, gider iki cihana eyvahhh

Söz uçar, gider iki cihana eyvahhh

Beynimde uçuşan milyonlarca kelebek

Beynimde uçuşan milyonlarca kelebek, özgürlükler diyarına erişmeye çalışıyorlar. Gözleri iri iri milyonlarca kelebek. Bakışları aynı bir sevgiliye bakar gibi. Hele bir gülüşü var, dersin ben öldüm. Rengarenk bir gökkuşağını andırır gibi, rengarenk. Özgür, maviliklerin arasında özgürce dolaşabilmek için. Yolda ölümü göze alarak, ölümle dalga geçercesine çıkıyorlar bu yola… Kimisi yolda yorgunluğa dayanamayıp ölüyor, kimisini kurbağalar kapıyor. Ama ulaşanların hali başka tabi. Onlar özgürlüğün tadını çıkarıyor. Atlıyor, zıplıyor, suya dalıp çıkıyorlar… Hepsi kendini kanıtlamışçasına bir gururla gözlerimin içine bakıyor. Tüm asilikleriyle son selamlarını verip özgürlüğe kanat çırpıyorlar. Peki bu kelebeklere insan hayatında ne deniliyor? Bileniniz var mı???

Düşünsenize bir hapishanedesiniz. Gün geldi tahliye oldunuz. Çıktınız hapishaneden, hayatınıza yön vermek için ilk beyaz sayfadasınız ve orayı doldurdunuz. Ama hapiste geçirdiğiniz süre hayatınızdan hiç gitmeyecek. Siz dışarda özgürsünüz. Aynı “söz”lerin oluşumu gibi değil mi? Onlarda beyin hapishanemizden özgürlükler diyarı olan dünyaya çıkmıyorlar mı? Peki bu serüven boyunca bir kelebek gibi yolları aştıklarını inkar edebilir miyiz? O zaman diyoruz ki yaşasın tam bağımsız ruh hastaları, yaşasın özgürlükler diyarına uçan kelebekler… Söz uçar, gider iki cihana eyvahhh.




Bi yoruma ne dersin ?

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir