Ana rahmine düştüğü anda başlar insanoğlunun ben olma kavgası…
Ruhunda bitmeyen hezayanlari arasında nefes alma çabası…
Zelzeler altında kalmış kaç ruh var…
Kaç yaşayan ölü var…
Hayat denen uzun yolun kestirmesi yok mu..?
Sahi Ciğerlerin dola dola soluk almak yada yanakların ağrıyana kadar kahkaha atmanın değeri kaç kuruş.?
Benlik kavgasında kokuşmus gülümseyen kaç ceset var..?
1 Yorum
Yaşama olan tutunuşunu kaybetmiş bakışlarım. Toprak üstü mezar adımlarım. Sahi ne zormuş nefes verişlerim. Üstümdeki yapraklarım artık kabuk bağladı. Benliğimi arayışım çaresiz. Kararlarımın izdüşümünde yaşıyorum. Gülmek için çabalarken efkara boğuluyorum.